UNESCO Dünya Mirası bir başyapıt.

Evliya Çelebi, onu anlatmak için “methinde diller kısır, kalem kırıktır” demiş.

Gerçekten de öyle. Anlatılacak gibi değil, doyumsuz bir mimari şaheser.

Böyle bir taş işçiliğinin dünyada başka örneğini görmek zordur. Mermer, yıllar süren el emeği göz nuruyla oya gibi işlenmiştir.

Bugünlere kalması insanlık için büyük bir değer.

Peki korumak için neler yapılmalı? Şu anda sadece bir güvenlik görevlisi var. Bahçede hediyelik eşya satan bir kişi turistlere rehberlik yapıp camii hakkında bildiklerini anlatıyor. Tabii sadece Türklere, bol dualı olarak. Levhalar yetersiz. Herhangi bir broşür dağıtılmıyor. Yabancı turistin işi çok zor burada.

Yolu Sivas’tan çok uzun ve iyi değil. Yani bu şaheseri görmek için epey çaba sarfetmeniz gerekiyor. Şimdilik sağlam ve ayakta duruyor. Camii ibadet amaçlı olarak da kullanılıyor. Bunu anlamak çok zor. Divriği’de birçok camii var. Bu camiye elini kolunu sallayan girememeli ve mutlaka müze statüsüne kavuşmalı. Girişte ciddi bir ücret alınmalı ve karşılığında rehber ve yayınla tanıtım yapılmalı.

Açıklamalı fotoğraflar için lütfen aşağıdaki bağlantıyı tıklayın;